دستور زبان C
حتماً در جلسه های قبل، بارها کد زیر را مشاهده کرده اید.
در این قسمت، بصورت کامل در مورد آن صحبت خواهیم کرد.
#include <stdio.h>
int main() {
printf("Learning C at PNLdev.");
return 0;
}توضیحات مثال بالا
خط 1: #include <stdio.h>یک کتابخانه می باشد که می توان به کمک آن بر روی توابع ورودی و خروجی کار کرد. برای هر پروژه می توان کتابخانه مخصوص خود را استفاده کرد.
اگر بازهم متوجه چگونگی کارکرد کتابخانه #include <stdio.h> نشدید هیچ اشکالی ندارد، تنها کافیست به یاد داشته باشید که تقریباً در تمامی پروژه های خود باید این کتابخانه را فراخوانی کنید.
خط 2: در زبان برنامه نویس C فضاهای خالی یا خط فاصله ها خوانده نشده و خطایی در کامپایل شدن کد نخواهد داشت.
خط 3: مورد دیگری که در تمامی پروژه ها در کنار شما خواهد بود تاربع main() می باشد که بعد از نوشتن آن، با علامت براکت مجعد باز و بسته { } همراه بوده و باید ادامه دستورات کد خود را بین دو علامت { } قرار دهید.
البته دقت کنید که حتماً کدهای خود را بین علامت براکت مجعد { } قرار دهید، چون در غیر اینصورت دستورات کد اجرا نخواهد شد.
خط 4: تابع دیگری که در کد بالا مشاهده کردید printf() می باشد، این تابع برای نشان دادن خروجی برنامه بصورت متنی است.
نکته 1: دقت کنید که در آخر تمامی دستور کدهاباید از علامت سمی کالِن ( ; ) استفاده شود.
نکته 2: البته به این موضوع دقت داشته باشید که بدنه کد main() را می توان بصورت زیر هم نوشت:
int main(){printf("Hello World!");return 0;}یادآوری: هرچند برای زیبایی و خوانایی بهتر کد، از فاصله استفاده می شود، اما به یاد داشته باشید که فاصله ها در زبان برنامه نویسی C بی معنی هستند.
خط 5: از return 0 برای اتمام اجرا شدن تابع main() استفاده می شود.
خط 6: و همچنین کامپایلر با دیدن علامت براکت مجعد بسته {متوجه پایان بلوک کد می شود.
تمرین
جاهای خالی را با دستور کدهای مناسب پر کنید:
int (){
("Hello World!");
return 0;
}
امین آهن کوبی
