گزینهها رفتار پیشفرض فرمان را تغییر میدهند. معمولاً برای تغییر خروجی استفاده می شود. آنها اختیاری هستند. آنها همچنین به عنوان سوئیچ شناخته می شوند. برخی از گزینه ها بدون علامت خط تیره استفاده می شوند. برخی از آنها با یک علامت خط فاصله استفاده می شوند. برخی دیگر با علائم خط فاصله استفاده می شوند. بیایید چند مثال بزنیم. دستورات زیر را اجرا کنید.
$ls
$ls -l
$ls --inode
به طور پیش فرض، دستور ls محتویات دایرکتوری فعلی را فهرست می کند. در دستور اول از هیچ گزینه ای استفاده نکردیم. بنابراین، تمام محتویات دایرکتوری فعلی را نمایش می دهد. در دستور دوم از گزینه -l استفاده کردیم. این نمونه ای از گزینه علامت خط فاصله است. هنگامی که از این گزینه با دستور ls استفاده می کنیم، دستور محتویات را با ویژگی های آنها در قالب لیست نمایش می دهد. در دستور سوم از گزینه --inode استفاده کردیم. این نمونه ای از گزینه علامت خط فاصله است. زمانی که از این گزینه با دستور ls استفاده می کنیم، دستور عدد inode را با محتویات نمایش می دهد.